Etiologią nacisku w strefach kolana, barku, czy nogi może być zapalenie ścięgien i pochewek ścięgnistych. Stan zapalny tej metody powoduje ograniczenie elastyczności, obrzęk i ucisk, który rozwija się podczas ruchu. Niejednokrotnie postrzegane jest zapalenie ścięgna Achillesa. Zapalenie ścięgna Achillesa okazuje się m.in. uciskiem podczas ruchu, obrzękiem i tkliwością.
Sygnały zapalenia ścięgna Achillesa:
1. ucisk o charakterze piekącym, który pojawia się na początku wysiłku, następnie się obniża i znowu narasta po jego zakończeniu;
2. tkliwość w okolicy 2-6 cm nad guzem piętowym;
3. ucisk występujący rano i obniżający się w ciągu dnia;
4. czasami można usłyszeć trzeszczenie w okolicy ścięgna.
Jak leczyć zapalenie ścięgna?
Pierwszą sprawą, o której należy pamiętać, jest fakt, że nie można obciążać zajętej strefie ciała. Należy zatem wykorzystywać odpowiednie pozycje ułożeniowe, które odciążą miejsce objęte chorobą. Osoby uprawiające sport i drażniące ścięgno, w jakim jest stan zapalny, powinny zaprzestać treningów lub zmienić pracę na mniej szkodliwą dla danego ścięgna. Skorzystać można też z zaopatrzenia ortopedycznego, które ustabilizuje i odciąży nieprzyjemne miejsce. Sposobem odciążenia np. ścięgna piętowego, czyli ścięgna Achillesa, jest branie pod piętę wkładki do obuwia. Winno się również myśleć o ćwiczeniach wzmacniających i rozwijających dla zachowania właściwej długości i wytrzymałości mięśnia wraz ze ścięgnem.
Żeby pokonać stan zapalny, zajmuje się zabiegi fizykoterapeutyczne. Dobre są zabiegi z wykorzystaniem zimna, np. kompresy lodem, czy masaż lodem. Można układać je w realiach domowych parę razy dziennie – będą oddziaływać przeciwbólowo, przeciwzapalnie, zmniejszą obrzęk, a dzięki temu elastyczność będzie większa. Inne zabiegi z obszaru fizykoterapii to: krioterapia oraz laser, czy ultradźwięki, których celem i jest zmniejszenie stanu zapalnego. Wyniki w leczeniu daje także leczenie farmakologiczne, a dokładniej wykorzystywanie niesteroidowych środków przeciwzapalnych (NLPZ). Można je stosować doustnie lub też miejscowo w form maści czy żelu. Lekarz może zlecić również glikokortykosteroidy, które kojarzy się przez wstrzyknięcie w obolałe miejsce. Nie można ich i wykorzystywać za powszechnie. W sytuacji, gdy leczenie farmakologiczne i rehabilitacja nie dają efektów, należy rozważyć leczenie operacyjne.
Zapalenie pochewek ścięgien nadgarstka
Zapalenie pochewek ścięgien nadgarstka jest nazywane zespołem de Quervaina. Dochodzi w nim do zapalenia ze zwłóknieniem wspólnej pochewki ścięgnistej prostownika krótkiego kciuka i odwodziciela długiego kciuka. Zapalenie to jest spowodowane składaniem się urazów oraz przeciążeniem wymienionych ścięgien (powtarzanie mocnego chwytu z odchyleniem łokciowym nadgarstka, np. długie pisanie, serw tenisowy). Zespół de Quervaina dotyczy szczególnie kobiet.
Sygnały zapalenia ścięgien nadgarstka:
1. bolesność uciskowa;
2. obrzęk w okolicy kciuka i promieniowej strony nadgarstka;
3. ciągły ucisk w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej – ruchy kciuka oraz wielki chwyt nasilają ucisk.
