Gdy na świecie pojawia się maluch, nie zawsze jest okazem zdrowia. W szczególności u noworodków płci męskiej może pojawić się pewna wada – spodziectwo. Nazwa może brzmi nieco groźnie i wiele osób może się zastanawiać, czym jest spodziectwo? Istotną kwestią jest również to, dlaczego powstaje i jakie są skuteczne metody jej leczenia.
Czym jest spodziectwo?
Spodziectwo jest wada wrodzoną narządów płciowych, a dokładniej cewki moczowej. Polega na nieprawidłowym położeniu zewnętrznego ujścia cewki moczowej, która umiejscowiona jest w części brzusznej, a nie na prąciu. W większości przypadków prącie posiada przerośnięty napletek, a sam żołądź lub prącie skierowane jest ku dołowi. W bardzo ciężkich przypadkach spodziectwa, może pojawiać się moszna dwudzielna lub nawet niedorozwój prącia. Spodziectwo będące wada wrodzoną narządów płciowych powstaje jeszcze w życiu płodowym, około 10 – 12 tygodnia ciąży. Powoduje je nieprawidłowe łączenie się fałdów moczowo-płciowych, przez co cewka moczowa może ulokować się w rozdzieleniu moszny. Spodziectwo może być dziedziczone genetycznie, a jego występowanie wiązane jest z przyjmowaniem przez matki w okresie ciąży dietylstilbestrolu oraz zbyt młodym lub starszym wiekiem matki. Obserwuje się je częściej, jeśli matka w I trymestrze ciąży przeszła grypę. Na szczęście obecnie znane są zaawansowane metody leczenia spodziectwa, stosowane już u niemowląt, a sama choroba jest łatwa do zdiagnozowania.
Jak leczyć spodziectwo?
Leczenie spodziectwa zależy w dużej mierze od stopnia zaawansowania wady. Wada powoduje trudności z oddawaniem moczu i oczywiście ma znaczenie pod względem estetycznym, co jest szczególnie odczuwalne przez dorosłych mężczyzn. Obecnie stosuje się leczenie chirurgiczne już w pierwszym, najpóźniej w drugim roku życia dziecka. Kiedyś uważano, że leczenie spodziectwa lepiej przeprowadzić w 3-4 roku, kiedy prącie jest wykształcone, ale dziś odeszło się już od tej praktyki. W zależności od stopnia zaawansowania wady, leczenie operacyjne obejmuje kilka etapów – wyprostowanie prącia, rekonstrukcja cewki moczowej, plastyka żołędzi i rekonstrukcja brzusznej strony prącia oraz napletka. Zwykle stosuje się zabiegi jednoczasowe, leczenie wieloetapowe wdraża się w przypadku chorych, u których przeprowadzano już nieudane operacje leczenia spodziectwa.
Jak wyglądają rokowania w leczeniu operacyjnym spodziectwa?
Operacje spodziectwa dają obecnie co najmniej zadowalające efekty, zarówno jeśli chodzi o niwelowanie problemów z oddawaniem moczu, jak i stronę kosmetyczną. Najczęściej pojawiającym się powikłaniem jest zatoka cewkowa, której wystąpienie zwykle wymaga operacyjnego zamknięcia. Innym powikłaniem może być zwężenie lub miejscowe poszerzenie cewki moczowej. Istnieje bardzo mała ilość przypadków leczenia spodziectwa u dorosłych, którzy nie zostali zdiagnozowani po urodzeniu i w okresie dzieciństwa. W takim przypadku również stosuje się leczenie chirurgiczne metodą wybraną przez lekarza, jednak rekonwalescencja dorosłych jest dłuższa i często trudniejsza niż w przypadku 1-2 rocznych chłopców.
[Głosów:3 Średnia:3.3/5]
